De eigenzinnige “gids voor een goed leven”, jawel dat is de pretentie van wat volgt :).
De Praktische Boeddha gidst je door zowel grote levensvragen,: hoe je kan omgaan met en nadenken over: “moeder waarom leven wij? “is geld werkelijk zo belangrijk?”, “bestaat de hemel, wat is Nirwana?” of dagdagelijkse bekommernissen : “mogen we nu eigenlijk dieren doden of niet?” of “ambitieus zijn zonder er zenuwen van te krijgen” …
Laat me even inleiden waar en hoe ik die “gids” zie.
Hoger, beter, zinvoller, 10 kilometer hoger dan de duizenden tergend banale slogans met een “filosofisch” tintje op facebook; je kent ze wel :
‘blijf altijd wie je bent”
“le fond du couer est plus loin que le bout du monde »
Hier volgt er zo eentje om van te smullen : nietszeggend en merk ook hoe dikwijls er frustratie afdruipt na een paar regels.
“La vie est trop courte pour se réveiller avec des regrets. Aime les gens qui te traitent bien; oublie ceux qui n’ent font rien; Croix que tout arrive pour une raison; si tu as une seconde chance attrape-la à deux mains. Personne n’a dit que la vie serait facile, ils on juste promis qu’elle en valait la peine…” en dan volgt het obligate : deel dit als je akkoord bent.
Kortom ergerlijke, totaal niet doordachte, niet doorleefde, idiote (ik blijf maar doorgaan :) uitspraken, die dan meestal als commentaar krijgen « so true » terwijl het zou moeten zijn « zo onnozel » of om het met de gevleugelde woorden van Al Pacino in The Godfather te zeggen « don’t insult my intelligence ».
Maar ook : bescheidener, veel bescheidener, toegankelijker, opener, makkelijker dan een filosofisch traktaat. Ik heb zelfs in de verste verte niet de pretentie dat ik het “hart” van Nietzsche, Wittgenstein of Kant kan doorgronden, ik begrijp er hoogstens de grote lijnen van, en dan nog … Zelfs een heel knap boek als “beginnen met filosofie” van Luc Ferry, waar ik overigens van genoten heb, is hoewel het zeer eenvoudig geschreven is nog steeds een boterham (geen zware weliswaar). Zijn “Qu’est-ce c’est une vie réussie” is overigens onleesbaar voor 95% van de bevolking, hoewel het een zeer sterk boek is.
Mijn “probeersel”(Vlaams voor Essay) zal ook levensbeschouwelijk zijn maar niet, nul komma nul, religieus. Ook hier ben ik bescheiden belezen, maar zeker geen kenner. Uiteraard heb ik flarden van de bijbel gelezen, ingelepeld gekregen trouwens en op bepaalde ogenblikken met de nodig degault terug uitgespuwd, later weer terug in balans gekomen. Ooit ben ik “Mere Cristianity van C.S. Lewis” (auteur van de Chronicles of Narnja) beginnen lezen als “challenge” op advies van mijn Amerikaanse vriend Tim die zich na zijn dertig tot het geloof gewend heeft. Neen, ik heb het niet volledig uitgelezen, geen enkele van de zeer verdienstelijke pogingen die Lewis onderneemt om te overtuigen dat er een überwezen bestaat hebben me zelfs maar een seconde doen twijfelen. Van de andere twee monotheïstische godsdiensten de Joodse en de Islam weet ik niets meer dan alles wat er in de kranten, tijdschriften en op TV over verteld wordt en uiteraard heb ik quasi alle – overigens zeer grappige – interventies van professor Vermeersch in alle media gelezen en gezien. Wat me van de monotheïstische godsdiensten en hun aanhang vooral bijblijft is dat ze geweldig inconsequent en bijwijlen ronduit gewelddadig. Conclusie : flarden van dit gedoe zijn wellicht wel bruikbaar om “een goed leven te leiden”, echter, alleen al door alle miserie die er aangericht is in naam van God, Jawheh of Allah zou ik toch aanraden om de stekker eruit te trekken en van scratch te beginnen.
Ik hoef ik er geen tien keer op terug te komen : er is geen god, er zijn geen goden, tenzij diegene die uitgevonden zijn door de mensen en natuurlijk Mark Zuckerberg, Bill Gates en zeker Steve Jobs voor de Nerds, Lionel Messi voor de voetballers en Lance Armstrong voor de wielrenners – oooops, neen de oude God : Eddy Merckx still rules out here :).
Over Boeddhisme heb ik dan weer iets meer gelezen (nu ook weer niet alles hé J); o.a. “Boeddisme zonder geloof” van Stephen Batchelor, heel knap, maar het is zonder het religieuze dan ook maar één filosofische strekking tussen de andere, net wat hij niet wou bereiken. Andere boeken over Boeddhisme waar het religieuze de boventoon krijgt gaan dan weer hopeloos de mist in als je je verdiept in hun eigen mystiek, net als het geval is bij alle andere religies overigens.
De titel van mijn essay is dan toch de “Praktische Boeddha” geworden omdat het Boeddhisme dan toch dat streepje voor heeft op de grote wereldgodsdiensten dat er weinig bloed aan kleeft terwijl de grote drie gewoon een multidimensioneel slachthuis zijn. Boeddhisme verwijst ook niet naar een opperwezen met een alziend oog, dat is het tweede grote pluspunt. Met hun reïncarnatie gezwam gaan ze natuurlijk ook zwaar uit de bocht.
Boeddhisme heeft een heel praktische kant, lees maar de samenvatting eens die je cadeau krijgt als je de tempel in Singapore gaat bezoeken – om er maar iets uit te nemen : de manier waarop je met geld en welstand moet omgaan zijn er prachtig in omschreven, en voor de wereldverbeteraars onder ons, het helpen van de minderbegoeden is er één van de fundamentele opdrachten van.
Praktisch Boeddhisme is mijn versie, wat ik mij herinner, gemixed met mijn levenservaring, met wat ik weet over andere godsdiensten, filosofen en voetballers (waar ik overigens niets over weet). Het heeft geen enkele zin om te mijn beweringen te weerleggen over wat de Boeddha, Christus of Mohammed wel of niet zou gezegd hebben. Dat weet niemand van jullie, ook niet de best onderlegde theoloog en zelfs de omnipresente Professore Vermeersch niet : geen van jullie was er bij en er bestaan geen U-tube filmpjes van Jezus, Mozes of Mohammed waar ze hun ideeën verkondigen, dus we kunnen het niet controleren. Hoewel ik mijn best ga doen om er toch wat historische grond aan te geven kan het ook gewoon zijn dat ik uit mijn nek klets; je zal me gemakkelijker kunnen “nekken” trouwens als ik naar Nietszche, Ferry of Klitschko verwijs omdat ze nog leven of omdat hun originele geschriften of uitspraken nog terug te vinden zijn. Ik hoop bij deze Klitschko nooit in levende lijven te ontmoeten mocht ik iets verkeerd over hem zeggen :).
Ik zal ook hier en daar begrippen omschrijven die in de Boeddhistische literatuur gebruikt worden, maar terug : mijn versie! En die is niet slechter dan andere, integendeel, als ik iets goed vind zal ik het gewoon overnemen, anders maak ik er uiteraard mijn betere versie van.
Dus conclusie : wat volgt is mijn levensbeschouwing en die is superieur, jawel, waarom zou ik anders de moeite doen om erover te schrijven; maar niemand hoeft daar overigens mijn mening in te delen.
Voor de gevoelige lezer : ik zal soms extreme voorbeelden gebruiken om mijn stellingen te ondersteunen, situaties die mensen als “niet normaal” zullen beschouwen. Vergeet dan niet dat een groot gedeelte van de wereldbevolking ook vandaag in die “niet normale : oorlog, extreme ellende…” situaties verkeert en dat de meeste volkeren door langer periodes van zogenaamde abnormaliteit zijn gegaan. Als we stoppen met te geloven dat “normale” situaties vanzelf komen, maar integendeel een constant sociaal-menselijk streven moeten zijn dan zouden meer mensen kunnen genieten van “normaliteit”.
Ik ben pessimist : het bewustzijn van mensen dat “goed leven” niet vanzelfsprekend is leeft bij velen niet en dat zal ook niet gebeuren. Ik ben optimist : het is onwaarschijnlijk hoeveel mensen een goed of minstens “heel acceptabel” leven ondanks alle gebreken en volmaaktheden waarmee we begiftigd zijn.
Toch een handicap : ik ga mezelf regelmatig tegenspreken en inconsequent zijn, wat dan weer in regel is met één van mijn regels : je kan niet altijd consequent zijn :).
Overigens slaag ik er geenszins in om om mijn denken en doen in lijn te houden met wat mijn filosofie is, maar het helpt me echt vooruit als ik even achterover leun en mijn gedachten terug in overeenstemming breng met wat ik hier schrijf.
Met dank aan mijn vriend Gerolf uit Rotterdam die een Boeddhistische boeken uitgeeft en me er een paar adviseerde, hij weet er alles van. Met dank aan de Broeders van middelbare school Sint-Amandus die me geleerd hebben dat echte jongens een korte broek dragen. Met dank aan mijn vrienden uit Pakistan die me aangeraden hebben niet over mijn kat te spreken.
Ondanks mijn relativerende toon van hierboven word ik straks overigens bloedserieus, ik meen dat de onderwerpen die ik beschrijf aanzet geven tot een beter leven. Hieronder alvast een greep uit de hoofdstukken die volgen in de komende weken : (klik op de link als je meer over het onderwerp wil lezen).
- Over “noodlot” en “toeval”, “vrije wil” en ”voorbestemd zijn”. http://www.geertfiers.com/index.php/2013/09/17/1/
- Geld : de grootste conventie van de mensheid. http://www.geertfiers.com/index.php/2013/09/17/geld/
- Relaties : er is geen grote “andere”, over de hopeloze zoektocht naar “de” of zelfs maar “een ware.http://www.geertfiers.com/index.php/2013/09/17/3-over-relaties-er-is-geen-grote-andere-over-de-hopeloze-zoektocht-naar-de-of-zelfs-maar-een-ware/ Dit raakt ook het onderwerp “gearangeerde huwelijken” aan.
- Dieren doden mag? http://www.geertfiers.com/index.php/2013/09/17/4-dieren-doden-mag/
- Kinderen : een paar misverstanden rechtgezet . http://www.geertfiers.com/index.php/2013/09/12/5-kinderen-een-paar-misverstanden-rechtgezet/
- Martelen. http://www.geertfiers.com/index.php/2013/09/11/martelen/
- Dagdromen en het grote Nè moment.http://www.geertfiers.com/index.php/2013/09/11/7-dagdromen-en-het-ne-moment/
- Is “integratie” een illusie? Hoe kunnen we dan samenleven in diversiteit met behoud van eigenheid?
- Schrap het woord “euthanasie”; waardig of zelfs nobel sterven dekt beter de lading.
- Gematigdheid en balans
- Onredelijkheid
- Woede is een waardeloze emotie
- Als je in een situatie niets kan veranderen, neem dan de Zen positie
- Consequent zijn maar met mate : doe meestal wat je zegt maar toch liefst niet altijd
- Onafhankelijkheid, maar met mate
- Maak je zelf niets wijs, maar maak jezelf toch genoeg wijs
- We waren allemaal graag iemand anders geweest – dat is gezond maar ook weer niet te
- Wees goed voor de anderen, maar vergeet jezelf niet
- Heeft het zin om zo lang mogelijk te leven?
Apart : basisbegrippen; Anna, Karma, Nirwana, Dhukka en andere
Voor nieuwjaar wordt alles gebundeld in een boekje.
Er komt ook een Engelse versie en een Chinese.
Pingback: 2. Geld : de grootste conventie van de mensheid. | De Praktische Boeddha
Pingback: 4. Dieren doden mag? | De Praktische Boeddha
Pingback: 3. Over Relaties : er is geen grote “andere”, over de hopeloze zoektocht naar “de” of zelfs maar “een ware. | De Praktische Boeddha
Pingback: 1. | De Praktische Boeddha
My dear friend, the question you posed ended up being a difficult one: how does one translate “De Praktische Boeddha” into Chinese?! The literally translation, 实际的佛, sounds too factual and utilitarian, and consequently mundane (which is not necessarily a bad thing.) Then I thought about another translation, 众生的佛. Ironically this is hard to translate back to English / Flemish. Literally it means Buddha for the living. However in Chinese, the word “living” sometime includes creatures other than human being. So my favorite translation at the moment is 众生的佛 , Buddha for everyone and every living being. After all, who is to say that human being are the most intelligent, and/or conscientious being on earth.
A small confession: I have not been able to into all your writing on the subject. But please allow me to offer you a probably well-worn story that I first heard when I was a child. The story happened around 1500 years ago, evolvement around candidate for Buddhism leadership transition in China. The story ended in two poems.
First:
身是菩提树，
心为明镜台。
时时勤拂拭，
勿使惹尘埃。
Second, an answer to the first:
菩提本无树，
明镜亦非台，
本来无一物，
何处惹尘埃。
The story goes, around 1500 years ago, during the dynasty of 南北, Buddhism was handed down to 弘忍大师 (chief monk, abbot?), who has over 500 disciples. Among them, 神秀 was the chief disciple who everyone thought would take over the leadship. As 弘忍大师 grew older, he decided to look for successor by asking all the disciples to write a poem about Buddhism.
神秀, the chief disciple, wrote the first poem:
(my) body is a Bodhi tree,
(my) heart is a bright mirror seat, (Chinese use “bright mirror” to indicate purity and truth)
clean and care for them often,
(so that) they are not dusty. (to keep them pure)
The poem got everyone talking, and was over heard by a low level disciple, 慧能禅师 , who worked in the kitchen. 慧能禅师 was illiterate, and asked someone else to write down his answer (the second poem):
Bodhi is not a tree,
Mirror is also not a seat,
There is nothing (material) (in body and heart/mind),
How (then) would they get dusty (impure)?!
The wise chief monk chose the kitchen monk to be the successor, who had to flee to avoid prosecution by the chief disciple. The kitchen monk later founded the southern branch of Chinese Buddhism at ShaoLin Temple, and the chief disciple became the royally endorsed chief monk, and found the northern branch of Chinese Buddhism. The rest is, as they say, history.