Het is heel tricky om bedenkingen te hebben bij het “mirakuleuze” gebeuren rond deze man, want laat ons toegeven : het spreekt enorm aan “bevrijd zijn na 23 jaar en hoopvol in het leven staan”. Anderzijds speelt het in op onze grootste angsten : “opgesloten zijn in ons eigen lichaam en dat op geen enkele manier kenbaar kunnen laten maken aan onze omgeving”.  Je moet zeker naar de film “awake” , je slaapt niet meer. Als je het zelfs maar een paar minuten meemaakt is het angstwekkend . Ik ben in mijn jeugd ooit onder totale narcose geweest en de eerste minuten (?) kon ik nog alle gesprekken rond mij volgen, hoorde de opgewekte sfeer en de luide muziek in de operatiezaal maar kon dat op geen enkele manier kenbaar maken – pretty scary yes. Wat een persoon met een”locked-in ” syndroom meemaakt lijkt me dan ook onwezenlijk. Het is dan zonder twijfel een heel goede zaak dat wetenschappers-dokters het fenomeen bestuderen en uitspitten of er sprake is van coma of niet. Hoewel ik graag het verhaal dat we op TV geprensenteerd kregen geloof, zijn er voor mij teveel elementen die me toch sceptisch maken over het communiceren van Rom met de buitenwereld : de snelheid van typen, het helder formuleren van gedachten, het positivisme … de familie die er 100% achter staat en in gelooft … de specialist die wereldvermaard wordt hierdoor. Is het echt niet de therapeute die de antwoorden geeft? Tot nader order vrees ik dat het laatste wel eens waar zou kunnen zijn.