De stakingsaanzegging van FlightCare in volle vakantieperiode maakt het weer duidelijk : het wapen van staken is compleet disproportioneel. Men zet niet alleen de werkgever onder druk, men “kloot” gewoon ontelbaar veel mensen die niets met de problematiek te maken hebben. Persoonlijk vind ik dat in sectoren waar duizenden mensen gegijzeld kunnen worden de maatschappij het recht moet hebben om de continuïteit van de dienstverlening te verzekeren. Staking is een archaïsch misplaatst wapen dat zelden leidt tot het behalen van lange-termijn doelstellingen. Het is trouwens heel relatief, wat is de stakingsmacht van de werknemers van bvb. een voedingsbedrijf, daar boycot men enkel de werkgever, en hoewel ik er vanzelfsprekend nog compleet tegen ben is het misschien het laatste redmiddel in verziekte arbeidsrelaties. Op zijn minst treft men in dit geval geen onschuldige slachtoffers. Iemand die het stakingsrechtmisbruikt op een nationale luchthaven is een ongeloofllijk sociaal blinde persoon die er eigenlijk al van in het begin niet had moeten werken.